2008

Results of the Trophee de l'Oisans

29 Juni 2008: Vaujany

Henri wordt 20e in de Vaujany. 

Afdaling van de Col d'Ornon:

Slotklim naar Vaujany:

2 Juli 2008: Prix de Rousses

Henri wordt 12e in de Prix de Rousses. Dit is een rit van Bourg d'Oisans naar de Alpe d'Huez, vervolgens afdalen en via Vilard Reculas langs het stuwmeer en als toetje de klim naar het ski-station van Vaujany. Op de eerste klim naar Alpe d'Huez (van rotonde tot de waterbak voor de tunnel in het dorp) rijdt Henri een nieuw PR van 47'01. Hiermee is de achterstand op het record van Marco Pantani terug gebracht tot 9'46.

5 Juli 2008: la Marmotte

Henri heeft materiaalpech in La Marmotte 2008, moet 4,5 km lopen, is bijna een uur van de fiets af en rijdt daarna rustig de wedstrijd uit. Het resultaat 7:23 is zwaar teleurstellend. Verbetering van zijn prestatie van vorig jaar van 6:41 (26e) tot een tijd richting 6:30 was mogelijk geweest...

De beklimming van de Glandon gaat prima:

Vervolgens heeft Henri in de afdaling van de Glandon problemen met zijn banden. De gloednieuwe Tuvo banden bieden totaal geen grip en blijken niet geschikt te zijn voor het dalen. In een van de eerste haarspeldbochten raakt Henri in een slip, maar weet al balancerend de fiets onder controle te houden. Niet wetende wat het resultaat hiervan op zijn Tuvo banden is, rijdt Henri door:

De groep waarin hij de afdaling van de Glandon rijdt weet hij toch bij te houden. Met de zwaar beschadigde Tuvo band rijdt hij nog 78 km/h in de afdaling...

In de beklimming van de Galibier gaat de band lek. Henri moet 4,5 km lopen richting de top waar Erica staat voor verzorging en met reserve materiaal. Het gehele wiel wordt vervangen, de remblokjes en de versnelling wordt opnieuw afgesteld. Gedesillusioneerd vervolgt Henri zijn weg en begint aan de laatste 1,5 km naar de top van de Galibier:  

Rustig fiets Henri de Marmotte uit in een teleurstellende tijd van 7:23 waar hij op een schema lag van een tijd richting de 6:30.

Na de teleurstelling dringt pas het besef door hoeveel geluk Henri heeft gehad. Met een band in die toestand meer dan 78 km/u rijden in een afdaling en vol haarspeldbochten nemen, staat gelijk aan Russische roulette... 

6 Juli 2008: Grimpee Alpe d'Huez

Henri wordt 13e in de Grimpee Alpe d'Huez. Door regen staat Henri zonder warming-up aan de start. Ook de tegenvaller van de dag ervoor, zorgt ervoor dat een aanval om het PR van afgelopen woensdag er niet in zit. 

2007

Beklimming Glandon (08:30). Op de voorgrond Pascal Mertz (63).

Beklimming Galibier (11:31)

Afdaling Galibier (11:49)

Beklimming Alpe d'Huez (11:31)

Finish op de 26e plaats na 6 uur 41 min en 30 sec. Gemiddelde snelheid 26 km/uur.

Klassement Trophee de l'Oisans: 5e plaats.

Hier een foto van Erica in de beklimming van de Galibier (2645m) vanaf Bourg d'Oisans met op de achtergrond la Meije.

Site wordt binnenkort bijgewerkt. 

2006

Le Vaujany - zondag 2 juli 2006

Afdaling Col d'Ornon

Prix de Rousses - woensdag 5 juli 2006

Klim naar Vaujany                                                            links: Jeanny Longo!

La Marmotte - zaterdag 8 juli 2006

Beklimming Glandon                                                            Beklimming Galibier

Afdaling Galibier

Beklimming Galibier

Zomaar een beklimming Alpe d'Huez

2005

Bourg d'Oisans - l'Alpe d'Huez, een klim van de buitencategorie

Op donderdag hebben we deze klim van 719 naar 1880m gefietst. Hieronder foto's van Erica die deze berg moeiteloos bedwingt op haar gloednieuwe Stevens-Aspin racefiets:

De finish in l'Alpe d'Huez:

En na de afdaling lekker uitrusten op de camping. Op de voorgrond de fiets van Henri:

La Marmotte, zaterdag 9 juli 2005

"La Marmotte" is een tocht van 174,4 km waarbij 5000 hoogtemeters overwonnen moeten worden. De route liep dit jaar van Bourg d'Oisans over de Glandon, de Telegraphe, de Galibier en met finish in l'Alpe d'Huez. Kortom dit zou niet misstaan als de Koninginnerit in de Tour de France. Hieronder een plaatje van de gebruikelijke route, aangezien er onderhoud plaats vond aan een tunnel in de afdaling van de Croix de Fer liep de route dus zoals gezegd over de Glandon. 

Thomas was ook in de Alpen van de partij. Helaas geen foto's van hem, maar om hem en de andere Fronik-boys aan te moedigen, hebben we in het donker het een en ander op de klim naar l'Alpe d'Huez gekalkt:

Op de avond voor de Marmotte zijn we uitgenodigd om pasta te komen eten bij de Fronik boys, vandaar een bedankje:

Om de rijders er even aan te herinneren (voor als ze het vergeten waren) hoe steil het is:

Henri op de Glandon:

Henri op de Galibier:

Ploegleider Erica stond iedereen op de finish op te wachten. Hier de finish van Henri:

Drie maal (2003, 2004 en 2005) is scheepsrecht:

Op weg terug naar huis konden we vanuit de auto een niet alledaags natuurverschijnsel aanschouwen, bijzonnen:

Bijzonnen worden ook wel parhelia of schijnzonnen genoemd. 

Bijzonnen verschijnen als twee heldere plekken aan beide kanten van de zon. Hierdoor ontstaat de illusie dat er 3 zonnen aan de hemel staan. Ze komen vaak in een combinatie met een 22-graden-halo voor en worden onder dezelfde omstandigheden geproduceerd.
Bijzonnen zijn het resultaat van zonlicht dat door een dunne laag ijskristallen gaat, die zich binnen een Cirruswolk bevinden of op lager niveaus vallen. Bijzonnen komen alleen voor als de hexagonale ijskristallen een horizontale oriëntatie hebben. Dat wil zeggen met de grote platte kanten (van het achthoekig ijskristal) naar beneden gekeerd. Er is dus een groot aantal willekeurige vallende ijskristallen nodig om bijzonnen in stand te houden.
Als ze goed ontwikkeld zijn, kunnen beide bijzonnen licht gekleurd zijn. Rood aan de binnenkant en blauw aan de buitenkant. Soms verschijnt er maar een bijzon of is de ene bijzon merkelijk helderder dan de andere. Ze zullen echter meestal als twee heldere of oplichtende plekken zonder een bepaalde kleur aan beide kanten van de zon verschijnen. Een ongewoon heldere maan kan hetzelfde effect teweegbrengen, maar deze zogenaamde bijmanen komen zeer zelden voor.
Bijzonnen kunnen soms in de loop van de dag samen met de zon aan hoogte winnen, hoewel dit niet verder kan gaan dan tot een hoek van 45° boven de horizon. Als de bijzonnen door een Cirruswolk worden teweeggebracht, kan dit duiden op de nadering van een frontaal systeem of op een zich ontwikkelend lagedrukgebied.

Deze site is voor het laatst bijgewerkt op dinsdag 08 juli 2008 .